Jej korzeni należy szukać głównie w XVI-wiecznej Hiszpanii, Niemczech, Włoszech i Francji. Obecnie w walkach używa się tępej broni białej, dawniej była to broń sieczna.
Jest dyscypliną olimpijską (turnieje indywidualne i drużynowe) od 1896 (mężczyźni) i 1924 (kobiety). Jest jedną z czterech dyscyplin sportowych, które są rozgrywane na wszystkich nowożytnych igrzyskach olimpijskich.
Zawody odbywają się na całym świecie w pięciu kategoriach wiekowych: dzieci (do 13 lat), młodzików (do 15 lat), juniorów młodszych (do 17 lat), juniorów (do 20 lat), młodzieżowców (do 23 lat) oraz seniorów (open). Uprawiana jest w konkurencjach: szabla, szpada i floret.
Konkurencje - poza rodzajem broni - różnią się ważnym polem trafienia: w szpadzie jest to całe ciało, w szabli - górna połowa ciała (od pasa w górę), we florecie tylko tułów, oraz zasadami przydzielania punktów w sytuacji, gdy obaj zawodnicy trafią się równocześnie (tzw. trafienie obopólne, dubel).
We wszystkich konkurencjach trafienie jest sygnalizowane przez specjalne urządzenie elektryczne (aparat sędziowski). Trafienie w szpadzie zalicza się temu, kto je zadał pierwszy, lub obu zawodnikom, jeśli zadadzą je w tym samym czasie (różnica czasowa nie większa niż 0,2 sek). W szabli i florecie obowiązuje tzw. konwencja, czyli zasady umowne. Oznacza to np., że zawodnik wykonujący natarcie ma pierwszeństwo w zadaniu trafienia przed zawodnikiem wykonującym przeciwnatarcie, natarcie zawodnika traci pierwszeństwo na koszt odpowiedzi, po uprzednim jego sparowaniu zasłoną itd.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz